Με τον κυριότερο εκπρόσωπο του Ρομαντισμού εντάσσομαι στο Καλοκαίρι. Και είναι αστείο που δεν το'χω κάνει ακόμη.
Δὲν θέλω κόρην ἄπειρον τοῦ ἔρωτος, δὲν θέλω!
Δὲν θέλω ἀθωότητα δειλήν, ἐρυθριῶσαν.
Εἶν' εὔκολον εἰς ἄπειρον καρδίαν ν' ἀνατέλλω,
λατρεύουσαν τὸ ἄδηλον, τὸ ἄγνωστον ἐρῶσαν.
Ποτὲ γενναῖος μαχητὴς ἀόπλους δὲν φονεύει·
ψυχραίνει νίκη εὔκολος τὴν εὐγενῆ ἀνδρείαν.
Ζητεῖ ἀγρίαν συμπλοκήν, ζητεῖ νὰ κινδυνεύσει,
καὶ ἰσχυροῦ πολεμιστοῦ νὰ σχίζει τὴν καρδίαν.
Κι ἐγὼ ἐδέχθην φίλημα ἀπὸ ψυχὴν παρθένον,
κι ἤκουσα στόνον συμπαθῆ νεάνιδος ἁγίας·
ἀλλὰ τὸ φίλημα μὲ πῦρ δὲν ἦτο μεμιγμένον,
οὐδ' ἦτο στόνος ἔρωτος ὁ στόνος τῆς δειλίας.
Τοιοῦτος ἔρως παίγνιον ἀγάπης θεωρεῖται·
καλεῖται περιέργεια, ἀνυπομονησία...
καλεῖται ὅ,τι θέλετε, ἀλλ' ἔρως δὲν καλεῖται.
-Ἡ προανάκρουσις ποτὲ δὲν εἶναι ἁρμονία.
Ἔ, ὅσοι τὸ ἐρύθημα ποθοῦν τὸ τετριμμένον,
εἰς τὸ γυμνάσιον αὐτὸ τοῦ ἔρωτος τοὺς στέλλω.
Ἂς λάβουν ἄλλοι φίλημα ἀπὸ ἁγνὴν παρθένον·
ἐμέ, τοιοῦτον φίλημα κουράζει: - δὲν τὸ θέλω!
Θέλω ψυχὴν ἡμιθανή, ψυχὴν καταβληθεῖσαν,
τὸ πᾶν ἰδοῦσαν καὶ οὐδὲν μὴ ἔχουσαν νὰ μάθη·
καρδίαν ἁμαρτήσασαν, καρδίαν τεφρωθεῖσαν,
γνωρίζουσαν τί ἔπαθε, καὶ... θέλουσαν νὰ πάθη!
Θέλω καρδίαν ζήσασαν ταχύτερον, πεσοῦσαν
νὰ τὴν ἐγείρω κι εἰς νεκρὰν ψυχὴν νὰ ἐμφυσήσω·
καρδίαν φθινοπωρινήν, ζωὴν φυλλορροοῦσαν,
καὶ πεπτωκότα ἄγγελον ποθῶ νὰ ἐλεήσω.
Τοιοῦτος εἶμαι· προτιμῶ τὴν νύκτα τῆς ἡμέρας·
τὸ πίπτον φύλλον καὶ οὐχὶ ναρκίσσους μυροβόλους·
ἀπὸ τὸ ἄστρον τῆς αὐγῆς, τοὺς δύοντας ἀστέρας,
καὶ προτιμῶ ἕνα νεκρὸν ἀπὸ τοὺς ζῶντας ὅλους!
