Ξέρουμε πως προσβάλλουμε τα πνευματικά δικαιώματα με την κάθε δημοσίευση στο blog και ότι με ένα νεύμα του νόμου και του δημιουργού και του κληρονόμου και του εκδοτικού και του θιγμένου θα μπορούσαμε σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να βρεθούμε είτε πίσω από τα κάγκελα, είτε πάνω σ'αυτά. Όμως ό,τι ανεβαίνει, ανεβαίνει από την φυσική διάθεση να μοιραστούμε, να θυμίσουμε, να μονολογήσουμε όπως θα το κάναμε ούτως ή άλλως.

Τρίτη 19 Ιουλίου 2016

Ο Αντόρνο για τη σκληρότητα προς τους ανθρώπους και προς τα ζώα




Η άποψη που ακούγεται συχνά, ότι οι άγριοι, οι μαύροι, οι Ιάπωνες μοιάζουν με ζώα, με πιθήκους, περιέχει από μόνη της αυτό που οδηγεί στα πογκρόμ. Η κρίσιμη στιγμή έρχεται, όταν το βλέμμα ενός θανάσιμα τραυματισμένου ζώου πέφτει πάνω στον άνθρωπο. Η περιφρόνηση με την οποία ο άνθρωπος αποδιώχνει αυτό το βλέμμα - «μα είναι μόνον ένα ζώο, ένα τίποτε» - επαναλαμβάνεται ασταμάτητα με τις βαρβαρότητες εναντίον ανθρώπων. Με αυτές, οι δράστες επιβεβαιώνουν συνεχώς εκείνο το «είναι μόνον ένα ζώο», επειδή στην περίπτωση του ζώου δεν μπόρεσαν να το πιστέψουν εντελώς.


(Theodor W. Adorno, Minima Moralia - 
Στοχασμοί μέσα από τη φθαρμένη ζωή)