Η εικόνα της ημέρας

<-1...2018->

Η μεγάλη κληρονομιά του William Zaranka

Πολλές φορές η ποίηση αντιμετωπίζεται ως κάτι σοβαρό, αγέλαστο, σκοτεινό ίσως, ο αλλόκοτος δρόμος του ποιητή που κατά τύχη βρέθηκες κι εσύ να τον περπατάς - και αυτό πρέπει να γίνεται όσο πιο σιωπηλά, σοβαρά, πιο σοβαρά. Ωστόσο. Σε πολλές περιπτώσεις, η παρώδηση ενός ποιήματος μπορεί να οδηγήσει το υποκείμενο σε βαθύτερη ανάλυση και κατανόηση, έχοντας ως μοναδικό του εργαλείο το ειρωνικό χαμόγελο ενός κρετίνου. 

Η Marsha Bryant το δοκίμασε στην τάξη της και έβαλε τις μαθήτριες και τους μαθητές να παρωδήσουν την ποιήτρια  Sylvia Plath. Όπως είχε γράψει και ο William Zaranka  στο βιβλίο του Brand-X Anthology of Poetry (1981), η Plath είναι το όνειρο του κάθε παρωδού - στο πλαίσιο της εξομολογητικής ποίησης, η Plath έχει δημιουργήσει ένα μοναδικό στυλ γραφής μέσα από την φανταχτερή και ενεργητική περσόνα της, με το στρεβλό ρομαντισμό της, την αίσθηση του οικείου που δημιουργεί, το υπόκωφο χιούμορ που έχει, το μεγαλειώδη ρυθμό στα ποιήματά της. 

Επέλεξα το πιο απολαυστικό: η μαθήτρια Emma Wolf παρωδεί το Daddy και γράφει για τον σκύλο της, που ό,τι και να λένε... δεν είναι πάντα ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου. 

Doggy

You cannot poo, you cannot poo
Anymore in my black shoes
Which I only got to wear one time,
A whole week’s allowance in the trash.
And don’t get me started on that dress you chewed.

Doggy, I must scold you.
But you turn and run, too,
Crashing like a bag of bricks into Mother
And stomping on her pink-nailed toe
Her fresh-baked pie splattering on the kitchen floor.

And you head toward the China cabinet
Full of fragile saucers, green and blue
Straight into the side you flew.
From the remains of dishes I recovered you
Swearing all the while at you.

I have always adored you,
With your puppy eyes, soft fur, too.
But you eat cat crap
And the garbage when we leave for an hour or two.
Hellhound, Devil Dog, all names for You.

Not Cujo but maybe worse,
So rancid your breath wheezing through
Drool-draped lips.
Every child adores a pet,
But curse the day I begged for you.

There’s a hole in our big fenced yard
And the neighbors never did like you
When you bark and howl the whole night through.
Mother always swore you’d be trouble when you grew.
Doggy, Doggy, you mutt, I’m through.

I’ll get a fish, that’s what I’ll do

Θράσος Καστανάκης (1901 - 1967)

Ξέρω πως τα γράμματα δε δίνουνε ψωμί. Για καλή μου τύχη ποτέ το ψωμί δε μου άρεζε.