Με το συγκεκριμένο ποίημά του ο Σαχτούρης καταφέρνει για μία ακόμη φορά να οδηγήσει τον αναγνώστη από τον πολύχρωμο αποκριάτικο δρόμο στο καφκικό έντρομο είδωλο ενός καθρέφτη. Έχει τον τρόπο του κάθε ποίημα του σπουδαίου αυτού ποιητή να σε αρπάζει από το αυτί κάθε στιγμή που ρεμβάζεις...
Μακριά σ' ένα άλλο κόσμο γίνηκε αυτή
η αποκριά
το γαϊδουράκι γύριζε μες στους έρημους δρόμους
όπου δεν ανάπνεε κανείς
πεθαμένα παιδιά ανέβαιναν ολοένα στον ουρανό
κατέβαιναν μια στιγμή να πάρουν τους αετούς τους
που τους είχαν ξεχάσει
έπεφτε χιόνι γυάλινος χαρτοπόλεμος
μάτωνε τις καρδιές
μια γυναίκα γονατισμένη
ανάστρεφε τα μάτια της σα νεκρή
μόνο περνούσαν φάλαγγες στρατιώτες εν δυο
εν δυο με παγωμένα δόντια
Το βράδυ βγήκε το φεγγάρι
αποκριάτικο
γεμάτο μίσος
το δέσαν και το πέταξαν στη θάλασσα
μαχαιρωμένο.
Από την ποιητική συλλογή «Με το πρόσωπο στον τοίχο» (1952)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου