Ηρακλής Δ. Λογοθέτης - Το αρχιπέλαγος της γραφής [απόσπασμα]

Όχι, δεν υπάρχει πλέον καιρός! —Στις νωχελείς ιδιοσυγκρασίες η σκιά μιας αρνητικής προδιάθεσης πέφτει από την αρχή σχεδόν πάνω στο έργο τους. Η πράξη της γραφής που εκτελείται με δισταγμούς, διαλείμματα απελπισίας, μέσα σε μια επίβουλη πνοή αρχαίας έχθρας, τελειώνει σ' ένα κλίμα εξουθένωσης. Οι νωχελείς συγγραφείς που έχουν την ατυχία να πάσχουν ταυτόχρονα από τη δίψα του απόλυτου ξεπέφτουν συχνά σ' ένα πνιγηρό μηδενισμό. Οι λέξεις τους ξεσκεπάζονται ανελέητα από την αμπώτιδα της κατατονίας. Ίσως γιατί σε μια στιγμή διαύγασης αντιλήφθηκαν ότι έχει ήδη αρχίσει η γενική πρόβα της καταστροφής, δεν μπορούν να μιλήσουν γι' αυτήν αλλά για την αγωνία της επαύριο. Όσο κι αν προσπαθούν να σχίσουν το δίχτυ που τους χωρίζει από τον κόσμο της δράσης, να εκτεθούν, να ταξιδέψουν, να στρατευθούν, γυρίζουν πάντα στο ίδιο τυφλό κι ανεξάλειπτο σημείο της προνομιακής τους όρασης. Τα στηρίγματα τους βρίσκονται στις παύσεις· η σιωπή τους επωάζει μια μουσική γεμάτη μετατονισμούς· τα μοτίβα της εμφανίζονται τσακισμένα από υπέρτερα χτυπήματα. Η πικρία αυτών των συγγραφέων δεν έχει κανένα ρεαλισμό, μοιάζει περισσότερο με το βιαστικό ξήλωμα ενός χρεωκοπημένου τσίρκου.

~ Το βιβλίο κυκλοφορεί. Το απόσπασμα ωστόσο πάρθηκε από το περιοδικό Λεβιάθαν, που δεν κυκλοφορεί.