Πεθύμησα μια σύζυγο,
πεθύμησα μιαν αστική τραπεζαρία,
το παιδί μου που θα μαθαίνει διαίρεση,
την ασφάλεια της κοινωνικής μου αποκατάστασης,
όλη τη γοητεία της έννομης τάξης
μακριά απ' τους τίγρεις και τα σκοτάδια,
το στεφάνι του γάμου στα εικονίσματα θρίαμβος,
οι εξάψεις μου σε υποστολή -
κάθε μέρα λέω τα ίδια
βαρέθηκα ν' ακούω τον εαυτό μου
νισάφι πια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου