"Τα περιστέρια τι είναι;" με ρώτησε μία συνάδελφος από τη δουλειά, όταν αντέδρασα στο γεγονός ότι δεν κόβει ταχύτητα με το αμάξι, περνώντας ξυστά από τα περιστέρια, "Τα περιστέρια είναι ιπτάμενοι αρουραίοι. Και να τα πατήσουμε δεν έγινε τίποτα".
Κι έκτοτε έχω στο μυαλό το ποίημα Franz Kafka του Μίλτου Σαχτούρη...
Ο Φραντς Κάφκα ζούσε σ' ένα μεγάλο υγρό δωμάτιο
στρωμένο μ' ένα βρώμικο παλιό χαλί.
Πού και πού διάτρεχε το χαλί ένας μεγάλος
γκρίζος ποντικός.
Ο πόντικας αυτός, έλεγε συχνά ο Φραντς,
ο πόντικας αυτός, είναι η αγαπημένη μου κι εγώ.
(ΕΚΤΟΠΛΑΣΜΑΤΑ, 1986)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου