Ξέρουμε πως προσβάλλουμε τα πνευματικά δικαιώματα με την κάθε δημοσίευση στο blog και ότι με ένα νεύμα του νόμου και του δημιουργού και του κληρονόμου και του εκδοτικού και του θιγμένου θα μπορούσαμε σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να βρεθούμε είτε πίσω από τα κάγκελα, είτε πάνω σ'αυτά. Όμως ό,τι ανεβαίνει, ανεβαίνει από την φυσική διάθεση να μοιραστούμε, να θυμίσουμε, να μονολογήσουμε όπως θα το κάναμε ούτως ή άλλως.

Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2018

Μαργκαρέτε Μπούμπερ-Νόιμαν: Μίλενα Από την Πράγα [απόσπασμα]



"Μοιάζω σαν την άρρωστη μαϊμουδίτσα του λατερνατζή που είχε το πόστο του κοντά στο σπίτι μας. Κάθε φορά που περνούσα αποκεί, το ζωάκι μου έδινε το κρύο χεράκι του, και κάθε φορά το ταλαίπωρο είχε και πιο άθλια όψη, κοιτάζοντας σε με βλέμμα ακόμη πιο βασανισμένο και πονεμένο κάτω από το σαχλό καπελάκι που του είχαν φορέσει... Σήμερα από τον καθρέφτη με κοίταξαν τα ίδια μάτια...[...] Ο άνθρωπος ζει τόσο λίγο και είναι τόσο πολύ καιρό νεκρός..."



~Μπούμπερ-Νόιμαν, Μ. 2015, Μίλενα Από την Πράγα, εκδ. Κίχλη




Η Μίλενα Γεσένκα -κακώς κατά τη γνώμη μου- έμεινε γνωστή ως το κορίτσι του Κάφκα, επειδή έγινε ευρέως γνωστή από την αλληλογραφία της με τον Φραντς Κάφκα. Τα περισσότερα αποτελέσματα σε πιθανή αναζήτηση την θέλουν ως το δεξί πλευρό του Κάφκα, ακριβώς όπως η Εύα. Μέσα από το βιβλίο της Μ. Μπούμπερ-Νόιμαν που αποτελεί προσπάθεια βιογράφησης της Μίλενα Γεσένκα, μπορεί κανείς να αναγνωρίσει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά ενός μεγάλου ανθρώπου, μίας ξεχωριστής προσωπικότητας, μίας γυναίκας που κάθε άλλο παρά ανάγκη έχει από αρσενικά δεκανίκια. Ανυπόταχτη, ισχυρή και τραγική.  

Η Μίλενα Γεσένκα κλείστηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Ράβενσμπρουκ έναν χρόνο μετά την εισβολή των Ναζιστών στην Πράγα, λόγω -κυρίως- της αντιστασιακής της δράσης. Η μοίρα φέρνει κοντά την Μ. Μπούμπερ-Νόιμαν με την Μ. Γεσένκα στο ίδιο στρατόπεδο. Η Μίλενα θα πεθάνει στις 17 Μαΐου 1944 σχεδόν έναν χρόνο πριν από την απελευθέρωση. 



1 σχόλιο:

  1. Φυσικά και κλείστηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης η Μιλένα λόγω της αντιναζιστικής της δραστηριότητας. Γνωρίζουμε άλλωστε για τα λόγια του Γκέρινγκ, ο οποίος αρχικά διαφωνούσε με το ολοκαύτωμα, αλλά έπειτα από ωριμότερες σκέψεις το αποδέχτηκε λέγοντας: "Εντάξει, αλλά εγώ αποφασίζω ποιος είναι εβραίος".

    ΑπάντησηΔιαγραφή