Ξέρουμε πως προσβάλλουμε τα πνευματικά δικαιώματα με την κάθε δημοσίευση στο blog και ότι με ένα νεύμα του νόμου και του δημιουργού και του κληρονόμου και του εκδοτικού και του θιγμένου θα μπορούσαμε σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να βρεθούμε είτε πίσω από τα κάγκελα, είτε πάνω σ'αυτά. Όμως ό,τι ανεβαίνει, ανεβαίνει από την φυσική διάθεση να μοιραστούμε, να θυμίσουμε, να μονολογήσουμε όπως θα το κάναμε ούτως ή άλλως.

Τρίτη 14 Ιανουαρίου 2020

Paul Celan : Τυβίγγη, Γενάρης





ΤΥΒΙΓΓΗ, ΓΕΝΑΡΗΣ


Μάτια σ’ ένα χείμαρρο
από λέξεις τυφλωμένα.
Δική τους – «αίνιγμα
είναι ό,τι καθαρό
αναβλύζει» - δική τους
η ανάμνηση
πύργων του Χαίλντερλιν να κολυμπούν, πιασμένοι
στη δίνη των γλάρων.

Επισκέψεις πνιγμένων μαραγκών
σ’ αυτές τις
λέξεις που βουλιάζουν:

Αν ερχόταν,
ερχόταν ένας άνθρωπος,
ερχόταν ένας άνθρωπος στον κόσμο, σήμερα, με
τα γένια από φως των
Πατέρων: αυτός θα ‘πρεπε,
αν μιλούσε για τούτο
τον καιρό,
θα ‘πρεπε
μόνον να τραυλίζει και να τραυλίζει,
όλο-, όλο-
έναένα

Pallaksch. Pallaksch.»)


Celan, P., Του Κανενός το Ρόδο, μτφ. Χρήστος Γ. Λάζος, εκδ. Άγρα, 1995


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου