Paul Celan : Τυβίγγη, Γενάρης

ΤΥΒΙΓΓΗ, ΓΕΝΑΡΗΣ

Μάτια σ’ ένα χείμαρρο

από λέξεις τυφλωμένα.

Δική τους – «αίνιγμα

είναι ό,τι καθαρό

αναβλύζει» - δική τους

η ανάμνηση

πύργων του Χαίλντερλιν να κολυμπούν, πιασμένοι

στη δίνη των γλάρων.

Επισκέψεις πνιγμένων μαραγκών

σ’ αυτές τις

λέξεις που βουλιάζουν:

Αν ερχόταν,

ερχόταν ένας άνθρωπος,

ερχόταν ένας άνθρωπος στον κόσμο, σήμερα, με

τα γένια από φως των

Πατέρων: αυτός θα ‘πρεπε,

αν μιλούσε για τούτο

τον καιρό,

θα ‘πρεπε

μόνον να τραυλίζει και να τραυλίζει,

όλο-, όλο-

έναένα

(«Pallaksch. Pallaksch.»)

Celan, P., Του Κανενός το Ρόδο, μτφ. Χρήστος Γ. Λάζος, εκδ. Άγρα, 1995