Τελικά,
“Δια χειραψίας”, τελειώνουν
οι έρωτες.
Τι θλιβερό!
Να δίνεις το χέρι σου
σε κάποιον που,
μέχρι χτες,
μοιραζόσουν την ζωή σου,
το κρεβάτι σου,
τους πόνους της ψυχής σου.
Είναι άραγε, η αμηχανία της στιγμής;
ή
το κουράγιο που
σ’ εγκαταλείπει
γιατί ακόμα πονάει η πληγή;
Μπορεί και
τίποτα από αυτά…
Έτσι και αλλιώς,
“Δια χειραψίας” αρχίζουν
κιόλας.
Μ’ ένα απλό “χαίρω πολύ”…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου