Τόμας Μπέρνχαρντ - Παλιοί Δάσκαλοι [απόσπασμα]

Η πόλη της Βιέννης και το αυστριακό κράτος και η Καθολική Εκκλησία είναι υπαίτιοι για το θάνατο της γυναίκας μου, είπε ο Ρέγκερ στο Αμπάσαντορ, σκέφτηκα καθισμένος δίπλα του στο παγκάκι της Αίθουσας Μπορντόνε, σκέφτομαι. Η πόλη της βιέννης δεν ρίχνει άμμο στο δρόμο για το Κούνστχιστορισες Μουζέουμ μια μέρα που είναι όλα παγωμένα και το Κούνστχιστορισες Μουζέουμ ειδοποιεί τις Πρώτες Βοήθειες μόνο έπειτα από επανειλημμένες εκκλήσεις και οι χειρουργοί των Αδελφών του Ελέους κάνουν εντέλει αδέξια την εγχείρηση και στο τέλος η γυναίκα μου πεθαίνει, είπε ο Ρέγκερ στο Αμπάσαντορ. Χάνουμε τον άνθρωπο που αγαπήσαμε πιο βαθιά απ’ όλους τους ανθρώπους μόνο από την ολιγωρία της πόλης της Βιέννης και από την ολιγωρία του αυστριακού κράτους και από την αμέλεια της Καθολικής Εκκλησίας, είπε ο Ρέγκερ κάποτε στο Αμπάσαντορ. Χάνουμε τον πιο σημαντικό άνθρωπο που έχουμε επειδή η πόλη και το κράτος και η εκκλησία ενήργησαν με αμέλεια και χυδαιότητα, είπε ο Ρέγκερ κάποτε στο Αμπάσαντορ. Πεθαίνει ο άνθρωπος με τον οποίο μοιραστήκαμε τη ζωή μας για σχεδόν σαράντα χρόνια εντελώς αβίαστα και με σεβασμό και αγάπη επειδή πόλη και κράτος και εκκλησία συμπεριφέρθηκαν με αμέλεια και χυδαιότητα, είπε ο Ρέγκερ κάποτε στο Αμπάσαντορ. Μας αφήνει ξαφνικά μονάχο ο μοναδικός άνθρωπος που ουσιαστικά είχαμε επειδή πόλη και κράτος και εκκλησία ενήργησαν απερίσκεπτα και ανεύθυνα, είπε ο Ρέγκερ κάποτε στο Αμπάσαντορ. Εντελώς αιφνίδια χωριζόμαστε απ’ τον άνθρωπο που του χρωστούμε ουσιαστικά τα πάντα και που μας έδωσε πραγματικά τα πάντα, είπε ο Ρέγκερ κάποτε στο Αμπάσαντορ. Είμαστε άξαφνα μονάχοι στην κατοικία μας δίχως τον άνθρωπο που μας στήριξε στη ζωή δεκαετίες ολόκληρες με τη μεγαλύτερη φροντίδα επειδή πόλη και κράτος και Καθολική Εκκλησία διέπραξαν το έγκλημα της ολιγωρίας, είπε ο Ρέγκερ κάποτε στο Αμπάσαντορ. Στέκουμε άξαφνα δίπλα στον ανοιχτό τάφο του ανθρώπου εκείνου που χωρίς αυτόν ποτέ δεν μπορούσαμε να διανοηθούμε πως θα ζήσουμε, είπε ο Ρέγκερ κάποτε στο Αμπάσαντορ, σκέφτομαι. Η πόλη της Βιέννης και το κράτος της Αυστρίας και η Καθολική Εκκλησία είναι υπαίτιοι για το ότι τώρα είμαι μονάχος και είμαι υποχρεωμένος να μείνω σ’ όλη μου τη ζωή μονάχος, είπε ο Ρέγκερ κάποτε στο Αμπάσαντορ. Ο άνθρωπος που ήταν πάντοτε υγιής και είχε όλα τα προτερήματα που μπορεί να έχει ένας έξυπνος και θηλυκός άνθρωπος και ήταν πραγματικά ο πιο τρυφερός άνθρωπος στη ζωή μου πεθαίνει και χάνεται μόνο και μόνο επειδή η πόλη της Βιέννης δεν στρώνει με άμμο το δρόμο για το Κούνστχιστορισες Μουζέουμ, που ανήκει στο κράτος, δεν ειδοποιεί εγκαίρως τις Πρώτες Βοήθειες και επειδή οι χειρουργοί του Νοσοκομείου των Αδελφών του Ελέους κάνουν αδέξια την εγχείρηση, είπε ο Ρέγκερ κάποτε στο Αμπάσαντορ. Η γυναίκα μου θα μπορούσε να ζήσει περισσότερα από εκατό χρόνια, είμαι πεπεισμένος γι’ αυτό, αν η πόλη της Βιέννης είχε στρώσει με άμμο το δρόμο για το Κούνστχιστορισες Μουζέουμ, είπε ο Ρέγκερ κάποτε στο Αμπάσαντορ. Και οπωσδήποτε σήμερα θα ήταν ακόμα στη ζωή αν το Κούνστχιστορισες Μουζέουμ είχε ειδοποιήσει εγκαίρως τις Πρώτες Βοήθειες και αν οι χειρουργοί στο Νοσοκομείο των Αδελφών του Ελέους δεν είχαν κάνει αδέξια την εγχείρηση. Ουσιαστικά, δεν θα έπρεπε πια να επισκέπτομαι το Κούνστχιστορισες Μουζέουμ, είπε ο Ρέγκερ, μέχρι που το επισκέφτηκε πάλι εφτά μήνες μετά το θάνατο της γυναίκας του. Τώρα στρώνουν με άμμο το δρόμο για το Κούνστχιστορισες Μουζέουμ, τώρα που η γυναίκα μου έχει πεθάνει, είπε ο Ρέγκερ.

Μετάφραση: Βασίλης Τομανάς

Παλιοί Δάσκαλοι, Thomas Bernhard, εκδ. Εξάντας (σελ. 234 - 237)