Δεν θα πιστέψω ότι άργησα να ασχοληθώ με το έργο του Μάριου Χάκκα. Κάθε πράγμα έρχεται στον καιρό του, ακόμα κι αν ο καιρός είναι μικρός και στενός, πάντα. Πρώτα μού ήρθε ο μάριος χάκκας. Για να πω την αλήθεια, από παλιά μου ερχόταν με τη μορφή βιβλίων, αποσπασμάτων, σχολίων... Πάντα έλεγα "Να θυμηθώ να διαβάσω Μάριο Χάκκα". Μου ήρθε όμως ο ίδιος, η προσωπικότητά του, εκτός σελιδών. Και πάλι νωρίς είναι, σκέφτηκα. Μόνο που τώρα δεν λέω να θυμηθώ - τώρα θυμάμαι, το γνωρίζω, το έχω στο νου μου. Τον φυλάω σαν τον χρυσό βαφτιστικό σταυρό, που τον κρατάω για τις δύσκολες ώρες, μήπως χρειαστεί σε μεγάλες στενότητες να τον λιώσω.
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΘΑΝΑΤΟΥ
Οι άνθρωποι πάνω στις βαθιές αυλακιές
που τους είχε χαράξει ο χειμώνας
πέρασαν τις παρδαλές νερομπογιές της άνοιξης
κι έτσι μασκαρεμένοι τράβηξαν στη λεωφόρο
να την υποδεχτούν τρώγοντας λουκουμάδες και μπουγάτσα.
Πώς να μην ξεθωριάσουν τούτα τα χρώματα
όταν γερές μπαλταδιές σού κομματιάζουν τη σκέψη
όταν η παγωνιά φωλιάζει μέσα σου;
Δεν υπάρχει λοιπόν μια ακρούλα ανέπαφη
ν αποθέσουμε τις πράξεις μας;
Κάτω απ¢ τα κυπαρίσσια θα θάψουμε ό,τι δε ζει.
Ένα σκουλήκι σαλεύει.
Αύριο θα είναι ένα ζουζούνι ίσως μια πεταλούδα.
Αυτό θα κρατήσω μέσα μου για την υποδοχή.
Μάριος Χάκκας: Άπαντα, Κέδρος: 2013
* Η υπογράμμιση δική μου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου