Ξέρουμε πως προσβάλλουμε τα πνευματικά δικαιώματα με την κάθε δημοσίευση στο blog και ότι με ένα νεύμα του νόμου και του δημιουργού και του κληρονόμου και του εκδοτικού και του θιγμένου θα μπορούσαμε σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να βρεθούμε είτε πίσω από τα κάγκελα, είτε πάνω σ'αυτά. Όμως ό,τι ανεβαίνει, ανεβαίνει από την φυσική διάθεση να μοιραστούμε, να θυμίσουμε, να μονολογήσουμε όπως θα το κάναμε ούτως ή άλλως.

Τετάρτη 20 Μαΐου 2020

Maria Teresa Horta ποια λέξη θα σας περιέγραφε καλύτερα;




Απόσπασμα συνέντευξης της Πορτογαλίδας συγγραφέως Maria Teresa Horta στο καλλιτεχνικό περιοδικό Guernica. 

[...]


- Ποια λέξη θα σας περιέγραφε καλύτερα;

M.T.: Ανυποταξία. 

- Γιατί αυτή η λέξη;

Μ.Τ.: Αφενός γιατί γεννήθηκα ανυπότακτη και αφετέρου επειδή στάθηκα από παλιά σύμβολο αλλαγής στην Πορτογαλία, ιδίως στο γυναικείο ζήτημα. Μέχρι τις 25 Απριλίου του 1974, οι γυναίκες δεν είχαν φωνή στην Πορτογαλία. Καμία. Οι γυναίκες δεν είχαν δικαιώματα, ούτε καν το δικαίωμα να έχουν λόγο για το πώς να μεγαλώνουν τα παιδιά τους. Ανέκαθεν επαναστατούσα γι’ αυτό τόσο μέσα από την ποίηση μου, όσο και μέσα από την καθημερινότητά μου. Και ήταν αρκετά δύσκολο. Χρειάζεται πολύς χρόνος για να αλλάξεις τη στάση των ανθρώπων. Μπορεί οι νόμοι να άλλαξαν μετά τις 25 του Απρίλη, αλλά η στάση των Πορτογάλων παρέμεινε η ίδια. Σ’ αυτό έβαζε και το χεράκι της η Καθολική Εκκλησία. Η Καθολική Εκκλησία έχει τέτοιες αρχές που θεωρεί τις γυναίκες δευτερεύουσες. Βέβαια, όταν οι γυναίκες ανακάλυψαν ότι έχουν φωνή δική τους, κανείς δεν μπόρεσε να τις κάνει να σωπάσουν και αυτό μας έχει σώσει σε αυτή τη χώρα. Όπως και να ‘χει, είναι ακόμα πολύ δύσκολο. Η ποίησή μου παραμένει αρκετά απείθαρχη, με την έννοια ότι γράφω για το σώμα.

[...]




Η Maria Teresa Horta (γενν. 20 Μαΐου 1937) είναι συγγραφέας, ποιήτρια, ακτιβίστρια θεωρητικός από την Λισσαβόνα της Πορτογαλίας. Μετά τη δικτατορία του Σαλαζάρ και στον καιρό της Δεύτερης Δημοκρατίας, η Horta μαζί με τις συγγραφείς Maria Isabel Barreno και Maria Velho da Costa συμφώνησαν να συναντιούνται κάθε βδομάδα για να συζητάνε και να ανταλλάσσουν σημειώσεις, ποιήματα, ιστορίες και επιστολές, δημιουργώντας την ομάδα που έγινε γνωστή "Οι τρεις Μαρίες". Κοινός παρανομαστής των συναντήσεων τους, αρχικά, ήταν "Τα Γράμματα μιας Πορτογαλίδας Καλόγριας" - πέντε επιστολές εξαιρετικής ποιητικής, γραμμένες τον 17ο αι. από μία νεαρή καλόγρια, την Mariana Alcoforado που είχε μία παράνομη σχέση με έναν Γάλλο αξιωματικό. Από τις συναντήσεις τους εκδόθηκε το βιβλίο "Τα Νέα Πορτογαλικά Γράμματα" που απαγορεύεται στην Πορτογαλία και οι τρεις Μαρίες συλλαμβάνονται για κατάχρηση ελευθερίας του Τύπου, για προσβολή της δημόσιας αιδούς και φτιάχνουν νομοθεσία που να εξασφαλίζει την δίωξη τους. Στις 25 Απριλίου του 1974, όταν το φασιστικό καθεστώς ανατρέπεται μετά από πενήντα χρόνια, το Δικαστήριο ζητά δημόσια συγγνώμη από τις τρεις Μαρίες και αναγνωρίζει τα Νέα Πορτογαλικά Γράμματα ως ένα λογοτεχνικό βιβλίο που μιλάει για την απελευθέρωση των γυναικών, την ερωτική τέχνη και την επανάσταση.
Η Maria Teresa Horta έχει γράψει 21 βιβλία ποίησης (1960 - 2013), κανένα από τα οποία δεν έχει μεταφραστεί στα αγγλικά. 



Ολόκληρη η συνέντευξη: https://www.guernicamag.com/the-third-maria/

Σάββατο 9 Μαΐου 2020

Λόγια από ταινίες (Hope Gap, 2019)




Ξεκίνησα σκεπτόμενος ότι θα μπορούσα να σε σώσω
Αλλά στο τέλος το μόνο που μπορώ να κάνω 
είναι να σε τιμώ
Η μητέρα μου η πρώτη ανάμεσα στις γυναίκες 
η ζεστασιά και η παρηγοριά μου
η ασφάλεια και η υπερηφάνεια μου
Εσύ είσαι που θέλω να ευχαριστώ
Εσύ είσαι που θέλω να με χειροκροτεί
Ο πατέρας μου ο πρώτος ανάμεσα στους άντρες
ο δάσκαλός μου και κριτής μου
Ο άντρας που ξέρω ότι θα γίνω
Μεγαλώνετε τώρα
είστε μπροστά μου όπως θα 'σαστε πάντα
Πάντα πιο μακριά στη διαδρομή
[...]
Κρατήστε τα χέρια μου και περπατήστε μαζί μου για τελευταία φορά
Και αφήστε με μετά.


Δευτέρα 4 Μαΐου 2020

Ηλέκτρα Λαζάρ : Τριλογία Κυνηγιού


Αρχείο "Καπέσοβο, 2017"




Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΚΥΝΗΓΟΥ ΣΤΑ ΠΕΝΤΕ ΠΡΩΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΤΟΥ ΘΗΡΑΜΑΤΑ

Ι.
Ο χρόνος ένα νησί λοξών γερμένων φίλων
που έρχονται και ρημάζουν σαν κλαδεμένα ξύλα
Τίποτα δεν θα μείνει
Κι αφού δεν μένει τίποτα 
θα γίνει σκύβαλο λίγης εποχής
κι όλο το φύλλωμα της άνοιξης
θα κιτρινίσει δια παντός
σαν το αμμουδερό καστρί που το ‘πνιξε η πλημμυρίδα

ΙΙ.
Απολιθωμένη στη βρύση η αλεπού
η φάσσα αράχνη στα δωμάτια
κι η φέρμα μου μαύρη θηλιά  στα πόδια μου γυρίζει
Μυρίζει αλουμίνιο  το φετινό κυνήγι




ΠΑΤΑΣΣΩ
1971 : Kill'em all
~ Émile Ajar

Μετά από κάθε δολοφονία
ο κόσμος πείθεται ότι οι λευκές ιτιές είναι
κάτι αναμαλλιασμένο κι ελαφρύ
Το δόκανο καλιά πτηνών για το τρεμούλιασμά τους
Ότι ο κυνηγός  λένε  είναι αρχάγγελος  εκτός συνόρων
εκτός μητρός
και μνηστευμένος με το αίμα





Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΩΝ ΚΥΝΗΓΩΝ

Είχαν ανέβει μου λέει εκεί ψηλά
Και δείχνανε    Μια δείχνανε  Μέρα σαν  ντουφέκι
κρεμασμένη ανάποδα
αγιόρταστη και παγωμένη

Πάλι δεν ήρθες   άκουσα ήρθες  κι εγώ
δυο μαύρα μες στο μαύρο

Κι ένας παλιός γυμνόλοφος αμίλητος   απάνω μου
Πού   απάνω μου   να  στέκει   
κάτω από το σιδερένιο χιόνι μού είπαν
και     μού επανέλαβαν οι απαντητές

Κάποτε θα μου πέσει στα χέρια    Μού είπε ο κυνηγός  
για το κιτρινισμένο το ζαρκάδι Μου το ξεχειμασμένο
κι ούτε που τόλμησα να του πω 
ότι το σκότωσε επέρυσι   σε εκείνη τη μεγάλη   σκότωσε   γιορτή
των καζανιών



Πρώτη Δημοσίευση: http://www.thraca.gr/2020/05/blog-post.html