'Αγια Νήπια (2019)

 

[Κρατικό Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα]

[εξ ημισείας με τον συγγραφέα Μιχάλη Μαλανδράκη]

~ * ~

\

ΤΡΙΒΗ | ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΑΚΩΒΟ

 

Με ονόματα   μες σε κελιά

πολύ μόνοι

Δίχως γραμμές στο χώμα

πολύ ριζωμένοι

Λείπουν όλοι   όσοι μας έκοβαν

πολύ το κρύο

Και οι γονείς έχουν πεθάνει χρόνια

πολύ άχρηστοι

Καθόλου σώμα μόνο καμμένα τσόφλια

Καθόλου προσκυνημένοι

μόνο αδελφοκτόνοι

πολύ γιορτασμένοι

Καθόλου στις πέτρες

μόνο γκρεμίσματα

Με μια βραγιά λιμάνι χάμω

Λες και θα μας σκοτώσουν

Μ’ένα γναφέα   με ένα σκοτάδι

κομμένο σαν ξάρτι

πολύ σκοτωμένοι

Με μια εικόνα μάτια με κόμπους μάνας

Λες και θα μας νανουρίσει

πολύ γελοίοι

Με τον πανικό της καταιγίδας  με στενόμακρες τσουγκράνες

νοτιοανατολικά μας

πολύ ανεπιθύμητοι

Έτσι ώστε να μας καλύψουν

πολύ το χώμα

Δίχως στυλώματα δίχως να γερνάγαμε

και δε θα μας αραιώνανε

πολύ τρέμουμε

Και δε θα μας έσπαγε ο άνεμος

καθόλου ζωύφια

Θέλαμε σκέπασμα

Ούτε η βροχή να πέφτει απάνω μας

Ούτε το μοιρολόι συρματόσχοινο

πολύ κουρασμένοι

Αυτό το χώμα έχει ασθένεια

Έχει μαχαίρια για στηρίγματα

Και μέρες ισοπεδωμένες

Έχει τους πατημένους τους λαιμούς

Πολλοί πεταμένοι

Έχει το βάρος της θάλασσας

Πολλοί πνιγμένοι

Έχει τους φίλους όλους μου

Πολλοί θλιμμένοι

Έχει τον κήπο αταξίδευτο

Και έχει τους άγριους σπόρους

Πολλοί θαμμένοι

 

 

ΟΙ ΦΙΛΟΠΟΝΕΣ ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΕΣ ΤΟΥ ΑΜΠΙΤΖΑΝ

 

Άχυρα χαράματα    μέρα  σε σώμα

τρώγλη

Κολλαριστά σχισμένα μάτια και

δάχτυλα βελόνες

Παγωμένη χλωρίνη και σπρέυ σπιτικό 

θεία σε Λειτουργία   λένε χαμηλοφώνως

και τα κρανία αποσοβούν

του κυρίου δεηθώμεν

 

Μέρα  Στάση

και πεζούλια γλιστράνε χώμα

χώμα μυρίζει ράμματα ανοιγμένα

πρίζες στα χέρια

απογεύματα χέρια

σιδερωμένα

ηλίθια χέρια αρπάζουν

τις αγκίθες του Φλεβάρη 

καμωνόμενα απλώς πως μαστιγώνουν

φύλλα Οι τοξικές σκιές

Οι ταξικές σκιές

 

Οι ταφικές

 

Η διακονιάρικη ζωή τους

αχειροκρότητη

Περνούν χαράματα από τη ζωή

με τα χέρια στο στόμα

τα χέρια στον λαιμό

και μόνο τα μάτια άκλειστα

απαρέγκλιτα ρεκάζουν

 

Τη ανατολή πιάσω

Τη ανατολή πιάσω

Τη ανατολή πιάσω 

ΜΕΘΕΟΡΤΙΑ

 

Τσιγγουνιά και μνήμη στη μνήμη μας

Τρεχαλητό με νύχια οι μέρες μας

Δίχως προσμονή καμιά  

να πέφτουμε

να βουτάμε

να σπάμε

στα κρύα τους πλακάκια

 

Θα μας ξεκάνουν τα κρίματα

των αγαπημένων μας ανθρώπων

που μπόρεσαν και δεν παραπονέθηκαν

και φρόντισαν τη ζωή απάνθρωπα να την φωλιάσουν