"Χωρίς παύση, χωρίς ανάπαυλα, χωρίς έλεος" (ποιήματα της Αλεχάντρα Πισαρνίκ)

Η Αλεχάντρα 36, η Αλφονσίνα 46 και οι δύο από το Μπουένος Άιρες. Θα 'λεγε κανείς ότι η Αργεντινή είναι συνένοχος με την ποίηση στον αφανισμό των ποιητριών της. Η ποίηση της Πισαρνίκ ήταν ακριβώς όπως την ήθελε η Αλεχάντρα: σιωπηρή, στην άκρη, έξω από τα ψυχιατρεία, στις λεωφόρους να σε κοιτάζει με μία αθέλητη καχυποψία. Και την ίδια στιγμή όλοι οι μεγαλο-ποιητές που δεν τόλμησε κανείς τους ν' αρπάξει την ποίηση από τα χέρια της Πισαρνίκ. Για να το πω αλλιώς: αν δεν είχε αυτό το τέλος που είχε η Πισαρνίκ, ελάχιστοι θα γνωρίζαμε τα γραπτά της. Πλέον, μέχρι και οι επιστολές στον ψυχαναλυτή της βγαίνουν στο σφυρί, το παραμικρό που μπορεί να είχε γράψει αποτελεί προϊόν περισσότερο κουτσομπολιού, παρά [ανά]γνωσης. 

~ * ~

ΤΑ ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΟΙ ΝΥΧΤΕΣ

 

Για να αναγνωρίσεις στη δίψα το έμβλημά μου

για να σημάνω το μοναδικό όνειρο

για να μην με θρέψω ποτέ ξανά στον έρωτα

 

έγινα όλη προσφορά

ένα καθαρό σφάλλειν*

από λύκαινα στο δάσος

στη νύχτα των κορμιών

 

για να πω τη λέξη αθώα

 

 

ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ

 

παράξενη που υπήρξα

όταν γειτόνισσα μακρινών φώτων

θησαύριζα λέξεις πολύ καθάριες

για να φτιάξω νέες σιωπές.

 

 

ΔΑΧΤΥΛΙΔΙΑ ΑΠΟ ΣΤΑΧΤΗ

Στην Κριστίνα Κάμπο

Είναι οι φωνές μου τραγουδώντας

για να μην τραγουδήσουν εκείνοι,

οι φιμωμένοι στην γκρίζα αυγή,

οι ντυμένοι πουλί απελπισμένο στη βροχή.

 

Υπάρχει, στην αναμονή,

ένας ψίθυρος από πασχαλιά που σπάζεται.

Και υπάρχει, όταν έρχεται η μέρα,

ένα κομμάτιασμα του ήλιου σε μικρούς ήλιους

μαύρους.

Κι όταν είναι νύχτα, πάντα,

μια φυλή από λέξεις ακρωτηριασμένες

ψάχνει άσυλο στο λαρύγγι μου,

για να μην τραγουδήσουν εκείνοι,

οι κακότυχοι, οι αφέντες της σιωπής.

 

 

ΡΟΛΟΪ

 

Κυρία μικρότατη

διαμένουσα στην καρδιά ενός πουλιού

βγαίνει στην αυγή για να προφέρει μια συλλαβή

ΟΧΙ

ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΛΟΓΙΑ

 

Στον Αντόνιο Πόρτσια

 

ακόμη δεν είναι τώρα

τώρα είναι ποτέ

 

ακόμη δεν είναι τώρα

τώρα και πάντα

είναι ποτέ

 

 

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ ΤΟΙΧΟΥ

 

πως είναι κρύος πράσινος και επίσης κινείται

καλεί, αγκομαχά, κράζει είναι άλλως πάγος

κλωστές πάλλονται τρέμουν

κλωστές

είναι πράσινος πεθαίνω

είναι τοίχος, σκέτος τοίχος, είναι μουγκός κοίτα

πεθαίνει

 

 

 

Πισαρνίκ, Α., 2014. Τα Έργα και οι Νύχτες, μτφ Βασίλης Λαλιώτης, εκδ. Bibliotheque

* Ο στίχος είναι κακομεταφρασμένος. Με βάση το πρωτότυπο ο στίχος αποτυπώνεται ως εξής: Μία καθαρή περιπλάνηση