Ξέρουμε πως προσβάλλουμε τα πνευματικά δικαιώματα με την κάθε δημοσίευση στο blog και ότι με ένα νεύμα του νόμου και του δημιουργού και του κληρονόμου και του εκδοτικού και του θιγμένου θα μπορούσαμε σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να βρεθούμε είτε πίσω από τα κάγκελα, είτε πάνω σ'αυτά. Όμως ό,τι ανεβαίνει, ανεβαίνει από την φυσική διάθεση να μοιραστούμε, να θυμίσουμε, να μονολογήσουμε όπως θα το κάναμε ούτως ή άλλως.

Τετάρτη 2 Ιουλίου 2014

Λόγια από ταινίες (Theorema)




Χρειάζονται τεχνικές που να μην είναι αναγνωρίσιμες, που δεν πρέπει να μοιάζουν με παλιά έργα ή μεθόδους. Για να αποφύγεις το παιδαριώδες του γελοίου, για να φτιάξεις έναν κόσμο χωρίς συγκρίσεις κι όπου δεν θα υπάρχουν προηγούμενα μέτρα σύγκρισης. Πρέπει να είναι καινούργια, όπως οι τεχνικές. Δεν πρέπει να καταλάβει κανείς ότι ο καλλιτέχνης δεν αξίζει. Ότι είναι μία ανώμαλη ύπαρξη κατώτερη κι ότι σαν ένα σκουλήκι σέρνεται για να επιζήσει. Δεν πρέπει κανείς να καταλάβει ότι είναι αφελής. Όλα πρέπει να παρουσιάζονται τέλεια. Βασισμένα σ'άγνωστους κανόνες που δεν μπορείς να κρίνεις. Σαν να είναι ένας τρελός. Γιατί δεν είμαι ικανός να διορθώσω τίποτα. Αλλά κανένας δεν πρέπει να το καταλάβει. Ένα σχέδιο ζωγραφισμένο πάνω στο γυαλί, διορθώνεται χωρίς να χάσεις μια πινελιά σ'ένα άλλο γυαλί. Να μην πιστέψουν ότι είναι το έργο ενός ανίκανου, ενός άχρηστου που δεν κάνει για τίποτα. Αντίθετα πρέπει να μοιάζει με έργο ενός αποφασισμένου και σίγουρου καλλιτέχνη... σχεδόν υπερόπτη. Κανένας να μην μάθει ότι η πινελιά βασίζεται στην τύχη. [...] Αλλά κανένας δεν πρέπει να το καταλάβει, ότι ο καλλιτέχνης είναι ένας φτωχός τρεμάμενος ηλίθιος, που ζει κατά τύχη και νιώθει ντροπή σαν παιδί. Έκανε τη ζωή του θλιβερή και ζει εκεί, ταπεινωμένος, δίνοντας την εντύπωση ότι κάτι χάθηκε για πάντα. 

(Theorema- Pier Paolo Pasolini)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου