Άτιτλο ...

Οι σκιές των ερωτευμένων
πάνω σε κάθε παγκάκι
είναι λάβαρο
που δεν
μπορεί
να σηκώσει κανείς. 

Άνθρωποι του Θεού δεν
είναι

δεν είναι ημέρες, 

δεν έχουν τη συγχώρεση μέσα
τους
δεν
έχουν το αγιασθήτω - 
είναι σκληροί
ακλόνητοι
σαν το βουνίσιο γρασίδι
σαν φυλλωσιά που στάζει
λέρα. 

Βουτάνε σε τάφρους
δίχως οξυγόνο 
δίχως πετρέλαιο
μονάχα το μυρμήγκιασμα 
στους
κροτάφους
έχει απομείνει.

Και μοναξιά...

μοναξιά ατελείωτη να τους σακατεύει
να τους κουφαίνει με το 
βλοσυρό     τί 
-ποτά της 
να κρύβεται στο σβέρκο
και με κάθε φιλί
με κάθε παρακάλι
να ξεγλιστρά
και
να δαγκάνει τα ξένα χείλη. 


Ηλέκτρα Λ.