Ε. Κόλλια - Ζωντανό Γλυπτό

Σκέφτηκα μιας και μπήκε το νέο έτος, έτσι για αλλαγή να αφιερώσουμε όσο μπορούμε το ιστολόγιο αυτό στους νέους άγνωστους συγγραφείς που φευγαλέα ζωντανεύουν, όταν κάποιος τυχαία διαβάζει το έργο του. Να περάσει κάπως έτσι η ηγεμονία των μεγάλων που φιγουράρουν παντού, που χωρίς να απαξιώνονται εδώ μέσα... κάπως πρέπει να σιγήσουν. 

ΖΩΝΤΑΝΟ ΓΛΥΠΤΟ 

Το πιο δύσκολο υλικό είναι ο άνθρωπος

γιατί δουλεύεται μόνο από μέσα

     για να χάσει σχήμα και μορφή,

ν' αποσυνδεθούν οι χωμάτινοι αρμοί

νέοι, άκτιστοι να συναφθούν δεσμοί

που από σκελετό παγιδευμένου καιρού

το σώμα θα φέρουν συμμετρία αδαπάνητη

πόροι καινούργιοι ν' ανοιχτούν στην αφή

που αλλιώς θα διαβάζουν την πλάση

    απ' ότι το εξώφυλλο δέρμα

για να καταλυθεί της πρόσοψής του

το μικρόφθαλμο ομοίωμα 

    και δυο μάτια αρρύπαντα

να αρθούν στων ανατάσεων το ύψος. 

Θέλει σφυριές απανωτές και καλέμι τρυφερό 

    για να σχιστεί το στήθος του φόβου,

να βρει η καρδιά των παλμών της το αίτιο

αναίμακτο νου και ψυχή απ' την ανάγκη αβύθιστη. 

Η Ελένη Κόλλια γεννήθηκε στην Αθήνα το 1968. Σπούδασε γαλλική γλώσσα και φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ο «Ένοικος του ενικού» είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή. Έχει μεταφράσει τα «Τελευταία ποιήματα του έρωτα» του Πωλ Ελυάρ, » Ποιήματα » του Μαρσέλ Προυστ, «Το μεθυσμένο καράβι – Επιστολές» του Αρθούρ Ρεμπώ.