Ηλέκτρα Λαζάρ: Μαγδαληνή

 

Προσωπικό αρχείο, 2018

ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ  Ή Ο ΠΕΜΠΤΟΣ ΜΗΝΑΣ;

 

Είμαι κι εγώ μία νύχτα πάνω από έναν καρφωμένο μάη

Μία οικία υπέρβαρης μοναξιάς  

και ανέγγιχτης καρέκλας

που κατεδαφίζεται

Από πάνω μου κρεμάμενες η σταύρωση και η πόλη

Μέσα στην απέραντη Κυριακή που με Παρασκευή Μεγάλη μοιάζει

Όσο κι αν σ’ αγαπώ

μίλησε η μαύρη σακούλα  η τεράστια πλαστική χειμωνιάτικη

που ‘χει μέσα στράκες   την κόρη κίσσα χαμηλόφωνη 

θάλασσες που κλαδεύτηκαν σαλεμένες

κι από τα επίγεια

να ακούγεται η μανιασμένη σέγα

 

Μίλησαν

Λόγια ώρας μισής λίγο πριν ακουστεί η πρώτη πρόκα

 

Και είπαν

Θα σε πληγώσουν

~ * ~

ΠΗΓΑΙΝΩ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΤΑΦΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

 

Ι. Φονιάδες

 

Τα φίδια στα πόδια μου

Κι από πάνω η ισκιάδα της μουριάς της σαλεμένης

Η θαμπή Καμπάλα των ωχρών

Λίγο πριν πάψει το τελευταίο λάλημα πίσω από το σύρμα

Ήχησε και σήμερα το μικρό ξεπάγιασμα της καμπάνας 

 

ΙΙ. Δενδρώδες

 

Τι είναι αυτές οι πληγές;

Ήρθα και σε ξυπνάω πάλι  μεθυσμένη   σκοτίδα φωτεινή

κλώστρια   που η κάμα κάποτε με γδέρνει

μουριά σαλεμένη   που διαλυμένη κάποτε σ’ ανοίγεται

Καμία από αυτές δεν είναι εσύ 

Ακόνιτο στα χέρια και γύρω από τα μαλλιά σου

Ακούνητος ο χρόνος   ο χρόνος θαμμένος κάτω από τον σταυρό

 

Τι είναι αυτές οι πληγές;

Άρον κάνε το δέντρο να ψηλώσει κι άλλο

Τους μαύρους σπόρους   μαύρα κεφάλια

Την Κυριακή αυτή που με Παρασκευή Μεγάλη μοιάζει

Άρον να μου ονειρευτείς αυτούς που ονειρεύομαι

 

Τι είναι αυτές οι πληγές;

Φιλήσου με

Πρώτη δημοσίευση: Διάστιχο