ΑΡΘΟΥΡΟΣ ΡΕΜΠΩ ΕΙΠΕ

«Δεν είχα κάποτε μια νιότη αξιαγάπητη, ηρωική, μυθική, που άξιζε να γραφτεί σε φύλλα χρυσού -τι σπάνια τύχη! Για ποιο έγκλημα, για ποιο λάθος άξιζα τη σημερινή μου αδυναμία; Σεις που λέτε πως τα ζώα βγάζουν αναφιλητά, πως οι άρρωστοι απελπίζονται, πως οι νεκροί έχουν εφιάλτες, προσπαθήστε να διηγηθείτε την πτώση μου και τον ύπνο μου…»

«Ζούμε και πεθαίνουμε εντελώς διαφορετικά απ’ ότι θα θέλαμε, χωρίς ελπίδα οποιασδήποτε ανταμοιβής… Ευτυχώς που αυτή η ζωή είναι η μόνη, και που μόνο αυτό είναι σίγουρο».

«Αν το πνεύμα είχε αφυπνιστεί για πάντα απ’ αυτή τη στιγμή, θα βρισκόμασταν σε λίγο μέσα στην αλήθεια, που ίσως μας περιβάλλει με τους αγγέλους της να κλαίνε!… Αν είχε αφυπνιστεί ως αυτή τη στιγμή, δε θα είχα υποχωρήσει στα δηλητηριώδη ένστικτα, σε μια εποχή που δε συγκρατεί η μνήμη!… Αν ήταν πάντα άγρυπνο, θα ταξίδευα γεμάτος φρόνηση!…»

«Καθώς κάθε λέξη είναι ιδέα η εποχή μιας παγκόσμιας γλώσσας θα έρθει!…  Αυτή η γλώσσα θα είναι απ’ την ψυχή για την ψυχή, θα συνοψίζει τα πάντα, αρώματα, ήχους, χρώματα, απ’ τη σκέψη να κρέμεται η σκέψη και να τραβά μπροστά».

«Συγγραφέας, δημιουργός, ποιητής, αυτός ο άνθρωπος δεν υπήρξε ποτέ!»

 «Η χλομή λογική μας κρύβει το άπειρο».

 «Φυλακή μετά από όσα τράβηξα; Προτιμότερος ο θάνατος!»

Τα ποιήματά του χαρακτηρίστηκαν ως λογοτεχνικές ωρολογιακές βόμβες. Για τον Αλμπέρ Καμύ ήταν «ο ποιητής της εξέγερσης και μάλιστα ο σημαντικότερος από όλους». Γάλλοι ομότεχνοί του τον αποκάλεσαν «Μεσσία». Δεν δέχτηκε καμιά επιρροή και επηρέασε τους πάντες. Σύμφωνα με τον Πωλ Βαλερύ «όλη η γνωστή λογοτεχνία είναι γραμμένη στη γλώσσα της κοινής λογικής - εκτός από εκείνη που έχει γράψει ο Ρεμπώ».

«Ένα αγγελικό μυαλό που είχε αναμφίβολα δεχτεί τη θεία φώτιση». (Πωλ Κλωντέλ)
«Ο εφευρέτης των ρυθμών της σύγχρονης πεζογραφίας και η βάση στην οποία στηρίχτηκαν όλες οι θεωρίες του είδους» ( Ίντιθ Σίτγουελ)
«Ένα από τα υψηλότερα "πνεύματα" μέσα στο σώμα ενός άγριου και τρομερού παιδιού».(Ζακ Ριβιέρ)
«Ένας αληθινός θεός της εφηβείας». (Αντρέ Μπρετόν)
«Ο πρώτος ποιητής ενός αγέννητου πολιτισμού». (Ρενέ Σαρ)
«Ένας επηρμένος διανοητικά έκφυλος με την επιπρόσθετη επιπλοκή, σε περιόδους λογοτεχνικής παραγωγής, του τοξικού παραληρήματος». (Δρ Ζάκμεν-Παρλιέ )
«Ιδιοσυστατικός ψυχοπαθής». (Δρ Ζ. Α. Λακάμπρ)
«Ο πρώτος άνδρας που έκανε ποτέ μια σημαντική δήλωση για την απελευθέρωση των γυναικών, λέγοντας ότι όταν οι γυναίκες απελευθερωθούν από τη μακροχρόνια δουλεία τους στους άνδρες, θα είναι πραγματικός χείμαρρος. Νέοι ρυθμοί, νέα ποίηση, νέοι τρόμοι, νέες ομορφιές».