Βαγιέχο Σ. - Με τέτοια ζέστη εγώ κρυώνω

César Vallejo (1892 - 1938)

Όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα του Ποιείν, "η σημαντικότητα του ποιητικού λόγου του Περουβιανού ποιητή Σέζαρ Βαγιέχο είναι περιττό να τονιστεί. Πρόκειται για έναν από τους μεγαλύτερους ποιητές του εικοστού αιώνα - πιο αινιγματικός και πιο πρωτοποριακός απ’ όλους τους άλλους της εποχής του. Δεν είναι ποιητής μερικής αυθεντικότητας, αλλά πλήρης και ολοκληρωτικά αυθεντικός, γνήσιος. Στην ποίησή του η εθνική και ταξική συνείδηση ολόκληρης της Νότιας Αμερικής υποβάλλεται σε δοκιμασία και εν μέρει απαλλάσεται από δεινά. Το ινδιάνικο στοιχείο του Βαγιέχο εμφανίζεται με λεπτότητα σκέψης, μια όχι άμεσα διατύπωση συναισθημάτων και καταστάσεων αλλά πλαγίως."

Ο άνθρωπος αυτός ήταν πρωτοπόρος, μοντερνιστής, σουρεαλιστής, ποιητής αποδομητικός, κινηματίας - και όλα αυτά προτού υπάρξει το κάθε τι σαν έννοια. Αν αυτό δεν είναι τέχνη, τότε τι είναι...; 




ΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΖΕΣΤΗ ΕΓΩ ΚΡΥΩΝΩ 

Με τέτοια ζέστη εγω κρυώνω
αδελφέ Φθόνε !
Γλείφουν τον ήσκιο μου λιοντάρια 
κι ο ποντικός μού τρώει τ' όνομα ,
μάνα ψυχή μου !

Πάω στο χείλος της αβύσσου
κουνιάδα Αχρειότητα !
Η κάμπια παίζει τη φωνή της ,
κι η φωνή παίζει την κάμπια της ,
πατέρα σώμα μου ! 

Αντίκρυ είν' η αγάπη μου 
εγγονή Περιστέρα !
Γονατιστός ο τρόμος μου ,
με το κεφάλι η αγωνία μου 
μάνα ψυχή μου!

Ώσπου μια μέρα δίχως δύο ,
σύζυγε Τάφε,
το τελευταίο μου σίδερο σφυρίζει 
σαν οχιά που κοιμάται ,
πατέρα σώμα μου!..