Ο Λουάν Τζούλι είναι ποιητής αλβανικής καταγωγής, που κουβαλάει το ευαίσθητο άρωμα της πατρίδας του σε κάθε στίχο. Έχει εκδώσει στην Ελλάδα τις ποιητικές συλλογές "Μυρίζω μήλο" (Καστανιώτης), "Η βιογραφία των ματιών" (Ελ. Γράμματα), "Πού να ζητήσω συγγνώμη" (Ελ. Γράμματα), "Το κυπαρίσσι που τά 'βαλε με τον ουρανό" (Ελ. Γράμματα), ενώ φέτος κυκλοφόρησε και η συλλογή του "Άγιος Προδότης".
Το μάτι μου,
έμοιαζε με κόκκινο τοίχο
ραγισμένο από την υγρασία.
Στο λεωφορείο της γραμμής,
ένα ηλικιωμένος μού πρόσφερε τη θέση να καθίσω
και για στιγμές ολόκληρες
οι επιβάτες με κοιτούσαν με λυπημένο βλέμμα.
Το μάτι μου σήμερα
ήταν ένα σπασμένο τζάμι
που το φως,
τα χρώματα
κι ο αέρας
χρειάζονταν μιαν άλλη άδεια παραμονής
για να κάνουν μια στάθμευση.
Σήμερα,
με λιγότερο ένστικτο
χαιρετούσα τους γείτονές μου.
Ενιωσα βαθιά
πως και το άλλο μάτι μου,
δάκρυζε μετανοημένο.
Το μάτι μου,
έμοιαζε με κόκκινο τοίχο
ραγισμένο από την υγρασία.
Στο λεωφορείο της γραμμής,
ένα ηλικιωμένος μού πρόσφερε τη θέση να καθίσω
και για στιγμές ολόκληρες
οι επιβάτες με κοιτούσαν με λυπημένο βλέμμα.
Το μάτι μου σήμερα
ήταν ένα σπασμένο τζάμι
που το φως,
τα χρώματα
κι ο αέρας
χρειάζονταν μιαν άλλη άδεια παραμονής
για να κάνουν μια στάθμευση.
Σήμερα,
με λιγότερο ένστικτο
χαιρετούσα τους γείτονές μου.
Ενιωσα βαθιά
πως και το άλλο μάτι μου,
δάκρυζε μετανοημένο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου