Κορνήλιος Λουλούδης: Αυτόν τον ποιητή ποιός θα τον τιμήσει;

Από καιρού ταλανίζομαι με διάφορες σκέψεις, που όμως όλες έχουν ένα κοινό άξονα x και πάνω του τέμνονται όλες οι άλλες, δευτερεύουσες: η ζωή διαφόρων ποιητών. Η πορεία τους μέσα στη ζωή και τα γράμματα, οι κακουχίες τους και τέλος ο αθόρυβος παράταιρος θάνατός τους. Η ζωή διαφόρων Ελλήνων ποιητών. Αμ, εκεί σας θέλω...! σκέφτομαι... Στο μυαλό μου έρχονται με την πρώτη αυτά τα μεγάλα ονόματα των γνωστών, χιλιοακουσμένων και χιλιοδιαβασμένων ποιητών και ποιητριών. Μάλιστα. Και οι άλλοι, οι μικροί και απόμεροι τι θα απογίνουν; Πώς να τους χωρέσει αυτό το ψοφίμι- η ελληνική κοινωνία, με την tv και τα μπουζούκια της, με τις ξαπλώστρες στην Ακτή Βουλιαγμένης και τα frozen yoghurt, με τα ογκωδέστατα, κακόγουστα smartphones ανά χείρας και τα κομματικά φυλλάδια χωμένα στην κωλότσεπη; Ποιός θα τους ακούσει αυτούς τους ποιητές που δεν τους αναφέρει κανένα φιρμάτο ιστολόγιο και περιοδικό, τα οποία αναλώνονται χρόνια και χρόνια με το να γεμίζουν τις σελίδες τους για τους ίδιους πολυδιαβασμένους πεθαμένους ποιητές; Ποιός γύρισε να ψάξει τον Λουλούδη, που χρόνια γύριζε μονάχος και εξόριστος; Και ο Λουλούδης πέθανε. Και μήτε εγώ, μήτε κανένας άλλος δεν θα άκουγε γι'αυτόν, αν κάποιοι φίλοι του δεν το αναφέρανε. 

Και μην απορήσετε όταν γυρίσετε το κεφάλι σας να ψάξετε για ποιητές και δεν βρείτε ούτε έναν, παρά μόνο Πολιτικούς Μηχανικούς, Δικηγόρους, Προγραμματιστές, Μαθηματικούς, Διεθνολόγους... 

Γιατί αυτό είμαστε. Γιατί μας αξίζει η ακινησία μας, όπως μας αξίζει η νεκρή μας τέχνη. 

 ΣΧΕΔΙΑ ΚΑΙ ΚΟΛΠΑ

Και τι δεν κάνω
για να
σε αποκτήσω,
γη και ουρανό
πάω να γκρεμίσω,
σκέφτομαι
τ' αδύνατα,
τα φτιάχνω 
δυνατά.
Πως θα κατορθώσω
να σε πάρω αγκαλιά;

Σχέδια και κόλπα
σκέφτομαι πολλά,
δόκανα σου στήνω
να σε πιάσω μια φορά.


ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΦΥΛΑΚΗ ΚΑΣΣΑΒΕΤΕΙΑΣ 1975
ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕΣ

Φαντάζεσαι 
απίθανες,
αλλόκοτες εικόνες,
την σκέψη σου
ληστέψανε
δαιμόνοι
και δαιμόνες.

Δραπέτευσες
και χάθηκες,
στο πουθενά
πλανιέσαι,
περιπλανώμενη
γυρνάς,
στο τίποτα
τραβιέσαι.


ΗΡΘΕ ΚΑΙΡΟΣ

Μια ζωή
στα ναυπηγεία,
μια ζωή
στα ξυλουργεία,
φτιάξε 'κείνα,
φτιάξε τ' άλλα,
μεροκάματο
μια στάλα.

Ήρθε καιρός
αλλοιώς
να τους τα πεις,
ήρθε καιρός
την ψυχή τους
να τους πιεις.


ΦΥΛΑΚΗ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ 1974

ΕΙΜΑΙ ΜΕΣΑ ΣΟΥ

Θα κουβαλάς ισόβια
στα εσωτερικά σου
της μορφής μου 
την σκιά,
θα είμαι 
η χαρά σου.


Είμαι μέσα σου
βαθειά,
ρίζωμα βαθύ,
θ' ακούς
επ' άπειρον
την δική μου μουσική.



*Για τον Κορνήλιο Λουλούδη μπορείτε να διαβάσετε εδώ και εδώ.