Άνοιξη έρχεται και συ ζητάς να κρατηθείς απ' τα τσιγάρα. Μου λες αύριο θα πάρεις και για μένα ένα λουλούδι. Ήταν ο γέρος στην αρχή, δε λέω, που τις νύχτες τα χρήματά του βάφτιζε φωνάζοντας τα μικρά μας ονόματα. Τώρα ν' ακούς. Εγώ γεμίζω τα δωμάτια ζωγραφιές. Αύριο οι ζωγράφοι θα πεθάνουν, ίσως κι εγώ. Εσύ το ξέρεις το παιχνίδι να σε τρομάξω δε ζητώ, μόνο να δεις. - Τα χείλια μου βαραίνουν. Δεν είναι πια περίγραμμα κι υπόθεση τσιγάρου. Ένα φιλί πραγματικά βαθύ με γεύση ήλιου μισό μισό μού δίνεται και τα παιδιά πηδάνε στα πολύφωτα ευαίσθητα στην άσπρη κόλλα όπως κι εγώ.
Τραμ / ένα όχημα, τχ. 4, 1977
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου