Γ. Πρεβερουδάκης: Αναμάσημα beat ποίησης

Είδα τις καλύτερες γενιές του μυαλού μου

διαλυμένες απ’ τη φαιδρότερη Λογική

υστερικές, γυμνές και χρεωμένες

να σέρνονται σε βαλκάνιους δρόμους την αυγή γυρεύοντας

τρόπους για να πληρωθεί μια αναγκαία δόση. 

Κάπως έτσι ξεκινάει το ποίημα του Γιώργου Πρεβερουδάκη, από την τελευταία του ποιητική συλλογή "Κλέφτικο". Και συνεχίζει στο ίδιο στυλ:

ρεμπέτες-άγγελοι που τσάκισαν τη ράχη τους μεταφέροντας πίτσες,

φιλέτα ροφού σβησμένα σε σαμιώτικο, έπιπλα «κάν’ το μόνος σου» και είδη υγιεινής,

που φτωχοί στήθηκαν καπνίζοντας μπροστά από υπερφυσικές οθόνες

μ’ έναν τρόμο παράλυτο για τα βιογραφικά τους,

που βρήκαν την κόμισσα Seroxat να σέρνεται ξημερώματα στην Ηπείρου

συντροφιά με τον βαρόνο Tavor και τη μακρινή εξαδέλφη του ―

αναιμική δεσποινίδα του ιδιωτικού παροράματος ―Xanax,

που σκάλισαν μ’ έναν ξεκούρδιστο τζουρά

χιτζάζ, ουσάκ, σαμπάχ και πειραιώτικους δρόμους,

αυλακωμένα απομεσήμερα με καύσωνα

μέσα σε τυφλά δυάρια και γρίλιες ασφυκτικές,

που πάρκαραν τα Cherokee τους στα λιθόστρωτα του Ψυρρή

κι έχασαν το σκαλπ τους για μια φυσική ξανθιά –που δεν ήταν φυσική ξανθιά–

... Η ιστορία δε ειπωμένη. Θλίψη και θυμός, όταν συνειδητοποιώ ότι μετά από τόσα χρόνια, σε μία εντελώς διαφορετική χώρα, διαφορετική κατάσταση, διαφορετικοί άνθρωποι, το μάρκετινγκ μετονομάζεται σε ποίηση. Πουλούσε τότε στην Αμερική ο Γκίνσμπεργκ με το περίφημο "Ουρλιαχτό", πουλάει τώρα στην Ελλάδα το κακέκτυπό του. Και βιάστηκαν όλοι οι άνθρωποι της τέχνης να το αγκαλιάσουν- επιτέλους! Η Ελλαδίτσα μας απόχτησε το δικό της Γκίνσμπεργκ, που ο Carl Solomon αντικαταστήθηκε από κάποιον Παγουλάτο και συντηρήθηκαν τα ναρκωτικά και τα ψυχοφάρμακα και η ακαταστασία και ο χαμός της κρίσης, μα προστέθηκε και ο Μάλαμας με το τραγουδάκι του και οι τράπεζες και οι άγγελοι- ρεμπέτες. 

Όλα, λοιπόν, σε τιμή ευκαιρίας, τώρα που η τέχνη είναι πιο φθισικιά από ποτέ. 

Κι έπειτα σκέφτεσαι... η ποίηση πέθανε; Πέθανε, πέθανε, σου λένε όλοι και όλα! Εμείς την σκοτώσαμε.