Σκέψεις από την Εφηβεία

Ιδού ορισμένα στιχάκια που βρέθηκαν σε εφηβικά τετράδια που προσπάθησα να θάψω, αλλά μάταια... 

Και σήμερα και 
αύριο
το μυαλό μου γεμίζει λάθη. 
Η ζωή μου 
πέτρες
ανήμπορες
κι εγώ, στάχυα ξερά, 
το σήμερα ζω
μονάχη.
Πίσω από τις τύψεις 
τις παλιές
την πράσινη μέρα σου δίνω πίσω
ανταποδίδω
τα δικά μου πάθη. 


 Γιορτή του ανέμου


~ ~ ~ ~


Φανταστική ώρα...
Ένα πέλαγος σιμώνει κάθε Παρασκευή.
Αλμύρα έχουν τα χέρια μου
και τα δικά σου στάχυα.
Τριμμένα πέταλα πετάνε
στον αέρα,
εκεί κοντά - παντού υπάρχει η φωνή σου.
Μα λησμονημένη η ψυχή. 

(Στην Ο.) 


~ ~ ~ ~ 


Πέρασαν σωροί από φρέσκα κορμιά.
Λιβάνι μύριζαν θυμάμαι
και ένα άσπρο 
κυριαρχούσε ανάμεσα στα    μάτια 
τους, και γύρω από τα χέρια 
τους. 
Στην θέση της καρδιάς 
ένα έντονο σκούρο φως ζέσταινε το
στήθος τους, 
κάνοντας τους πιο μελλοντικούς. 

Άλλη ώρα 


~ ~ ~ ~


Στις άκρες καθόμαστε
γελάμε
και νιώθουμε
κρύο τον φόβο μας, γι'αυτά που 
ειπώθηκαν,
γι'αυτά που μέσα μας σιώπησαν
το θάρρος που ένιωσαν οι
λέξεις μονάχες τους 
στο πρώτο ταξίδι του ψεύδους. 

Φιλία 


~ ~ ~ ~


Η αιωνιότητα: το ασήμαντο.

Γι'αυτό υπάρχει η νιότη. Το πένθος κρατά ακόμα. 


~ ~ ~ ~


Πληγές παντού. 
Μισο-φαγωμένα σώματα γέμισε ο Παράδεισος.
Η όρεξη της αμαρτίας δεν σταματά ποτέ. 

Άλλη Όψη


~ ~ ~ ~


Σιωπή και απόλαυση. Μέσα στο μεγαλείο 
του Χειμώνα
σαν κάτι το παλιό ξεπετιέται ο άνεμος. 
Αναμονή. Τα μαραμένα περιμένουν τη δική τους ανάσταση.

Άνοιξη


~ ~ ~ ~


Σκιές παραμονεύουν πίσω από κάθε 
υπόνοια διασκέδασης.
Σ'αυτή την ευρύχωρη αμαρτία
καθένας
κερνά τον εαυτό του και από μια 
ψευδαίσθηση. 

Μία άποψη για την διασκέδαση


~ ~ ~ ~


Κάποιες φορές ξεχνάω.
Ξεχνάω να αναπνεύσω...
και αφήνομαι στο θάνατο
παραδομένη.
Σχεδόν αέρας. 

Μηχανές


~ ~ ~ ~


Μερικά τύμπανα ακούγονται
σαν φλόγες πετάγεται το δάκρυ
σαν μωρό που κρυώνει η τελευταία πνοή
και φαίνεται
ανάμεσα από χτύπους και ψέματα :
      καχεκτικό το σώμα προσπαθεί να 
αναπνεύσει. 

Αδυναμία