Αλήθειες μέσα από το θέατρο (2)

1. Προτιμώ την ευτυχία που δε φέρνει φθόνο.

Αισχύλος, Αγαμέμνων

2. Κι επειδή δεν υπάρχει, για μένα, άνθρωπος πιο ηρωικός και που ν' αξίζει περισσότερο το σεβασμό μας από ένα πραγματικό χριστιανό, γι' αυτό δε βρίσκω και τίποτε πιο ξεδιάντροπο απ' αυτούς τους υποκριτές και τσαρλατάνους, τους θεοφοβούμενους της δεκάρας, που η ιερόσυλη μάσκα τους ξεγελά και κοροϊδεύει ξετσίπωτα κάθε ιερό και όσιο. Αυτούς που η συμφεροντολόγα ψυχή τους έκανε τη θρησκεία επάγγελμα και που κατορθώνουν να φέρουν πίστη και Θεό στα μέτρα του βίτσιου τους.

Μολιέρος, Ταρτούφος

3. Ναι, θα μας ξεχάσουν. Αυτό είναι το πεπρωμένο μας και δεν μπορεί ν' αλλάξει. Ό,τι θεωρούμε σοβαρό, αξιοσημείωτο και ουσιαστικό, θα' ρθει καιρός που θα ξεχαστεί ή θα μοιάζει εντελώς ασήμαντο. Και το ενδιαφέρον είναι πως δεν μπορούμε να ξέρουμε από τώρα τι θα θεωρείται στο μέλλον αξιόλογο και τι τιποτένιο και γελοίο. Μήπως δεν έβρισκαν στην αρχή περιττές και φαιδρές τις θεωρίες του Κοπέρνικου ή του Κολόμβου, τη στιγμή που έπαιρναν στα σοβαρά τα ανόητα γραφτά κάποιου τρελού; Και μπορεί να συμβεί η τωρινή μας ζωή, που τη βρίσκουμε υποφερτή, να φαίνεται στους ανθρώπους του μέλλοντος περίεργη, δυσάρεστη, ανόητη, όχι εντελώς ενάρετη, ίσως και αμαρτωλή.

Τσέχωφ, Οι τρεις αδελφές