Γ. Φλωμπέρ - Ο στυλίστας μυθιστοριογράφος

(Διατηρείται η ορθογραφία του κειμένου.)

     Στα 1840, ένας παράξενος, σεμνός, σκυθρωπός, όμορφος, ατημέλητος, περήφανος, ευαίσθητος και δηκτικός νεαρός δεκαοχτώ χρονών, ήρθε στο Παρίσι να σπουδάση νομικά. "Έμοιαζε με αρχαίο θεό, ντυμένον με κόκκινο φανελλένιο πουκάμισο και μπλε κοστούμι" έλεγαν γι' αυτόν. 

     Ήταν λιγομίλητος, αλλά όταν άνοιγε το στόμα του "η γλώσσα του λες κ' ήταν βουτηγμένη σε ξύδι". Έδειχνε απόλυτη περιφρόνηση για κάθε συμβατικότητα και θεωρούσε όλους τους ανθρώπους, μαζί μ' αυτούς και τον εαυτό του, ένα σύνολο ανόητων πλασμάτων. "Ο πρώτος ηλίθιος που βλέπω κάθε πρωί είναι ο εαυτός μου, την ώρα που πηγαίνω μπρος στον καθρέφτη για ξύρισμα". Κι ο τελευταίος ηλίθιος, πρόσθετε, "είναι οποιοδήποτε πρόσωπο συναντήσω πριν πέσω στο κρεβάτι μου". "Ποιός είναι αυτός ο παράξενος άνθρωπος;" ρωτούσαν οι συμμαθητές του.

      "Ο Φλωμπέρ. Ο Γουσταύος Φλωμπέρ". Ο πατέρας του είναι ο διευθυντής του χειρουργικού τμήματος του νοσοκομείου της Ρουέν. 

      - Θα είναι κάτι το θαυμάσιο να έχη κανείς για πατέρα έναν τόσο διάσημο άντρα, είπε κάποιος κάποτε στον Φλωμπέρ.

      - Πού βρίσκεις το θαυμάσιο; 

      - Μα πώς! Σκέψου πόσες ανθρώπινες ζωές έχει σώσει. 

      - Μάλιστα, είπε ο Φλωμπέρ, σαρκάζοντας. Ο πατέρας μου γλυτώνει από το θάνατο τους ηλίθιους, για να συνεχίσουν τις ηλιθιότητές τους. 

      Φαινόταν αλλόκοτος σε όποιος τον πρωτογνώριζε. Πάντα ενδιαφερόταν για η σκοτεινή πλευρά της ζωής. Όταν ήταν παιδί σκαρφάλωνε τον τοίχο του νοσοκομείου του πατέρα του, για να ιδή τα πτώματα, που ήταν ξαπλωμένα στο αμφιθέατρο. Εύρισκε ιδιαίτερη ευχαρίστηση να παρατηρή και να παρακολουθή τρελλούς και ηλίθιους ανθρώπους, στις διάφορες εκδηλώσεις τους, και φαίνεται ότι κι από μέρους τους οι τρελλοί κ' οι ηλίθιοι εύρισκαν ιδιαίτερη γοητεία σ' αυτόν τον άνθρωπο. 

       Είχε γεννηθή με το θαυμάσιο δώρο της παρατηρητικότητας. Άρχισε να σημειώνη τις κινήσεις και τη ζωή των ανθρώπων από τότε που πρωτάρχισε να γράφη. Ο γιος του ανατόμου των σωμάτων, μεγαλώνοντας έδειχνε πώς θα γινόταν ανατόμος των ανθρωπίνων ψυχών. 

(Βιβλιοθήκη Βιογραφιών, Οι μεγάλοι άνδρες της ανθρωπότητας, εκδόσεις: Δέλτα)