Ουδέν ευαρεστότερον, ουδέ ηδυπαθέστερον της μετακομίσεως δι' ερρύθμως κινουμένου και αρμονικώς έρποντος φορείου, καθ' όν χρόνον ο αστερισμός του Σειρίου, ως λέγει ο θείος Όμηρος, "φέρει πολλόν πυρετόν δειλίσι βροτοίσιν". Τότε λικνιζόμενός τις υπό του αρμονικού τότε ρόχθου, ριπιζόμενος υπό της διαπνεούσης αύρας, ουδέν ηδυπαθέστερον τού να μετακομίζηται ούτως εις δροσερόν αιγιαλόν, όπου το ευρύ του ορίζοντος, το κυανούν της θαλάσσης και το προκλητικόν της ξένης αηδόνος προσδοκώσι τους απλήστους οφθαλμούς και τας ακορέστους ακοάς, χωρίς μηδεμία τύρβη, μηδέ μέριμνα ν' αντιπερισπά τα αισθητήρια του ψυχαγωγουμένου, χωρίς μηδ' αυτή η σεπτή ανάμνησις της παραχρήμα οιχομένης γενεάς να παρενοχλή την φαντασίαν, μήτε οι τύμβοι των ηρώων ν' αναπέμπωσι μυστηριώδες παράπονον, μήτε τα αίματα των μαρτύρων να βοώσι.
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Η Γυφτοπούλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου