Ναπολέων Λαπαθιώτης- Η χαρά

Ένα ποίημα του Λαπαθιώτη με αισιόδοξο περιεχόμενο, πράγμα που το έχουμε πολύ ανάγκη στην τόσο απελπιστική εποχή μας...


Πάντα κάτι με κρατεί 
και με φέρνει πίσω
στον καιρό που καθετί
μου' λεγε να ζήσω,

που όλα - σκέψεις μου κρυφές
κι' ό,τι ζή, στην πλάση, 
δέ μού θύμιζε μορφές
που τις έχω χάσει,

κι'όλα τ' άκουγα να λέν, 
μ'έναν τρόπο πλάνο,
πως τ' αγάπησα και δέν
πρέπει να πεθάνω...

Κι'όσο πιο βαθιά κοιτώ
κάτω από τη σκέπη,
τόσο πιο καλά και το
μάτι μου το βλέπει.

Κι' άν τυχαίνη κι' ο νους να
κάνη σκέψην άλλη,
δέν κρατεί πολύ, και νά, 
πάλι αυτή προβάλλει...

...Μα όσο και στους ουρανούς
νά'ναι η μέρα μαύρη,
κι όσα θέλησε κι ο νούς
να μή μπορή νά 'βρη, 

κι' όσο άν είμαστε πικρά
τώρα στερημένοι,
- κάπου υπάρχει μιά Χαρά,
και μάς περιμένει...