Ανεβαίναμε στα κατάρτια της ζωής
και βλέπαμε την πόλη και τα θαύματα.
Στην πλώρη ο κόσμος γινόταν όλο και πιο φωτεινός
μα στο κουτί της νύχτας μπαίναμε όλο πιο μέσα.
Στο τιμόνι, καπετάνιος η ζωή.
Εσύ μάζευες την άγκυρα
αλλά δεν είδες την άλλη ζωή από την πρύμνη.
Τέλος.
Τα κομμάτια της ζωής τα πήραμε στον ώμο.
Τα κοχύλια στην άμμο ακούνε το τραγούδι της θάλασσας...
Γκαλερίνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου