Γλυκό τ' αεράκι γέμισε
και γοργόφτερη, απαλή η μουσική τού
ξέσκισε τα ρούχα.
Με μάγεψε η αχνή του η φωνή
Σαν τον κύκνο που πλέει
και πάνω ένα ασημένιο φεγγάρι,
το στέμμα τ' ουρανού.
Βιολέτας ανάσες και μεθώ στο δροσοστόλισμα των ανθέων.
Για κοίτα πόση ομορφιά έχει η ζωή
μα ο κόσμος με πληγώνει,
όπως τα πόδια του παγωνιού...
Γκαλερίνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου