Το ρήμα "Είμαι"

Το Ρήμα Είμαι

«Γνωρίζω την απόγνωση σε γενικές γραμμές. Η απόγνωση δεν έχει φτερά, δεν έχει να κάνει απαραίτητα μ’ ένα συγυρισμένο τραπέζι σε μια ταράτσα, το απόγευμα, δίπλα στην ακροθαλασσιά. Είναι η απόγνωση και δεν είναι η επιστροφή μιας ποσότητας ασήμαντων γεγονότων σαν σπόρους που αφήνουν τη νύκτα που έρχεται ένα αυλάκι στη γη για ένα άλλο. Δεν είναι το μούσκλο πάνω στην πέτρα ή σ’ ένα ποτήρι. Είναι μια βάρκα γεμάτη με χιόνι, αν προτιμάτε, σαν πουλιά που πέφτουν, και το αίμα τους δεν έχει την παραμικρή πυκνότητα. Γνωρίζω την απόγνωση σε γενικές γραμμές. Μια πολύ μικρή μορφή, περιστοιχισμένη από κόσμημα μαλλιών. Είναι η απόγνωση. Ένα περιδέραιο με χάντρες για το οποίο δεν μπορεί ποτέ να βρεθεί μια αγκράφα και του οποίου η ύπαρξη δεν κρέμεται ούτε από μια κλωστή, να η απόγνωση. Όσο για τα υπόλοιπα, ας μη μιλήσουμε καλύτερα. Δεν τελειώσαμε να απελπιζόμαστε, αν ξεκινήσαμε ποτέ. Εγώ ο ίδιος απελπίζομαι για το κάλυμμα της λάμπας γύρω στις 4 η ώρα, απελπίζομαι με τον ανεμιστήρα τα μεσάνυχτα, απελπίζομαι με του καταδικασμένου το τελευταίο τσιγάρο. Γνωρίζω την απόγνωση σε γενικές γραμμές. Η απόγνωση δεν έχει καρδιά, το χέρι πάντα παραμένει μ’ απόγνωση χωρίς ανάσα, μ’ απόγνωση της οποίας το γυαλί δε θα μας πει ποτέ αν πέθανε. Ζω γι’ αυτήν την απόγνωση που τόσο με χαροποιεί. Μου αρέσει αυτή η μπλε μύγα που πετά στον ουρανό την ώρα που τ’ αστέρια σιγοτραγουδούνε. Γνωρίζω στις γενικές της γραμμές την απόγνωση με τις μακρόσυρτες, καταιγιστικές εκπλήξεις, την απόγνωση της υπερηφάνειας, την απόγνωση του θυμού. Σηκώνομαι κάθε μέρα όπως ο καθένας και απλώνω τα χέρια σε μια ταπετσαρία με λουλούδια, δε θυμάμαι τίποτα και είναι πάντα με απόγνωση που αποκαλύπτω υπέροχα δέντρα ξεριζωμένα από τη νύχτα. Ο αέρας του δωματίου είναι υπέροχος σαν μπαγκέτες τυμπάνου. Κάνει έναν καιρό των καιρών. Γνωρίζω την απόγνωση στις γενικές γραμμές. Είναι σαν τον άνεμο της κουρτίνας που μου δίνει ένα κράτημα. Δεν έχετε ιδέα μιας τέτοιας απόγνωσης! Φωτιά! Ω, και πάλι θα έρθουν… Βοήθεια! Να που πέφτουν από τις σκάλες… Και οι αγγελίες της εφημερίδας, και οι φωτεινές διαφημίσεις κατά μήκος του καναλιού. Σωροί της άμμου, χαθείτε, παλιοσωροί της άμμου! Σε γενικές γραμμές η απόγνωση δεν έχει σημασία. Είναι μια αγγαρεία των δέντρων που και πάλι θα φτιάξει ένα δάσος, είναι μια αγγαρεία των άστρων που θα κάνει ξανά μια μέρα λιγότερο, είναι αγγαρεία λιγότερων ημερών που και πάλι θα φτιάξουν τη ζωή μου.»

Poems of Andre Breton: A Bilingual Anthology