Έμεινε στο Ελληνικό γίγνεσθαι με τις κασέτες του, τα αποκομμένα από την κοινωνία τραγούδια του, μια μαγκούρα που έσερνε, κανά- δυο βρισιές που ξαμόλαγε στους ρέμπελους μυστακοφόρους και μη. Κάτι παραπάνω; Δεν θα μπορούσε αυτός ο άνθρωπος- σκιά να μην αφήσει ασυγκίνητα τα γράμματα.
Ο Ν. Άσιμος αποφασίζει να καταγράψει με στοιχειώδη χρονολογική σειρά, στίχους από τραγούδια και ποιήματα, προκηρύξεις, θεατρικά και αφίσες, συμβάντα και πολλές στιγμές, εκδίδοντας παράνομα και χωρίς εκδότη, το 150 (επιπρόσθετα περιλαμβάνονται 7 σελίδες με εξώφυλλα και αφίσες) σελίδων βιβλίο, "Αναζητώντας Κροκανθρώπους".
Η σπάνια αυτή έκδοση έγινε κατορθωτή το Φθινόπωρο του 1980, με την πολύτιμη βοήθεια του Λεωνίδα Χρηστάκη και κυκλοφόρησε σε άγνωστο αριθμό αντιτύπων (λιγότερα από 1500) σε δύο εξώφυλλα (ασπρόμαυρο και μαυρόασπρο).
Όταν στο αφιέρωμα του "InRock", ο Δ. Παπαδημητρίου διατύπωσε το σχόλιο: "όποιος το διαβάσει απλώς δε θα είναι πια ο ίδιος άνθρωπος…" δεν υπερέβαλλε καθόλου!
Ιδού λοιπόν το βιβλίο του- πιότερο συλλογή κειμένων είναι, τύπου ημερολογίου- που αναζητά αυτούς τους κροκανθρώπους, που ανάθεμα αν υπάρχουν, ανάθεμα... γιατί είναι αυτοί.
(Το ιστολόγιο αναρτεί μονάχα κάποια αποσπάσματα, όχι για την απόκρυψη και ετεροκατεύθυνση των αναγνωστών από το πραγματικό νόημα του βιβλίου, αλλά διότι είναι πολύ χρονοβόρο και κουραστικό προς τους αναγνώστες η παράθεση όλου του βιβλίου. Παρόλα αυτά, για τους φίλους του downloading διατίθεται στο διαδίκτυο...)
Όταν πλακώσει ο θάνατος αρχίζει η καταγραφή της ζωής. Κι έτσι κυκλοφορούν τα βιβλία. Το καλό με μένα αλλά και το ζόρι είναι που ξέρω συνειδητά τον θάνατό μου και μαζί και την καταγραφή της πεθαμένης ζωής μπορώ να καταγράφω το θάνατο.
Ενώ οι πιο πολλοί που καταγράφουν τη ζωή στο θάνατο της δεν το ξέρουν και το νομίζουν αυτό ζωή. Χα;
Ζωή και κίνηση. Με τον καθένα στο καβούκι του που δεν είναι καν προσωπικό, κλεισμένοι στον τάφο, χωρίς καν τη δύναμη του τυμβωρύχου, μ'ένα βιβλίο στο χέρι να κόβεις το φως.
Ό,τι κι αν κατ'έγραψα ως τα τώρα (κασσέττες κτλ) έγιναν ύστερα απ'το θάνατο της ζωής και της λειτουργίας των κομματιών που κατάληξαν στραγάλια και πιπίλα άλλων πιο αδύναμων από μένα, που η βολεμένη τους απραξία τους οδηγεί στο να περνάν την ώρα και να εκτονώνονται και μέσα από μένα.
Εκτονώ τονώ Δονήσεις. Εκτονούν τονούν Δονήσεις. Τσιμπιές. Δονήσεις. Τρύπες, τρυπάρες, τρυπίτσες... όλο αυτό με καταστέλλει. Θα γίνω ξανά το σουρωτήρι;
Τώρα γράφω με τη μέθοδο του προτιμότερου που είναι θάνατος διπλός. Προκειμένου να πουλάω τα βιβλία του θανάτου του Rock, τη Μπέττυ και τη Γώγου, όπως έχω καταληξει.
Ας κυκλοφορήσω στην πιάτσα το δικό μου θάνατο.
Δεν πιστεύω ότι βοηθάω κανένα. Ούτε εμένα.
Η προσπάθεια που καταβάλλω να καταγράψω επαναλαμβάνοντας αυτό που ήταν η ζωή είναι αφόρητη και δεν ισοβαρίζεται από τα λεφτά που θα χάσω ή θα βγάλω κι απ'τις πιθανές διώξεις που θα έχω. Όποιος αγοράζει βιβλία και μένει σ'αυτά είναι ηλίθιος, είναι πτώμα και χειρότερο. Δεν ξέρει ούτε υποψιάζεται τον θάνατό του. Εσύ που μ'αγοράζεις με σκοτώνεις. Αλλά πρώτα σκότωσες τον εαυτό σου.
Πάντως μάθε. Δεν πρόκειται να βρεις και τίποτα ατόφιο εδώ μέσα.
Οι πραγματικές μου ζωϊκές στιγμές δεν καταγράφονται.
Όταν φτάνω στη ζωή είμαι μέσα ολόκληρος, νιώθω και γνωρίζω. Αλλά όταν ξέρω αυτά που ξέρω, δεν θυμάμαι. Ούτε ξέρω αν ή πώς θα ξαναφτάσω. Αυτή είναι η ασπίδα μου. Απλώς συμβαίνει να συμβαίνει.
Τη ζωή μου δεν την κατέγραψα. Ό,τι υπάρχει εδώ είναι επιδερμίδα, άλλοτε χοντρόπετση, άλλοτε ψιλόπετση.
Πιο δικιά μου η ψιλόπετση
πιο δικιά σου η χοντρόπετση.
-------
Κρίμα που πήγε κι αυτό έτσι
κρίμα που δεν ήταν αλλοιώς
και σταματάω σε μια λέξη
π'αρροφάει ο θάνατος.
Στροφή από το τελευταίο μου σουξέ.
-------
Το βιβλίο περιέχει πολλά
Ακόμα και την λεκτουσία του ΚΡΟΚ
Την ουσία δεν την περιέχει
Εγώ συχνά απουσιάζω
στην ουσία της απουσίας.
-------
Αν είσαι η ροή που τρέχει
ή το σταμάτημα του ήχου
χτύπα.
Αλλοιώς μην ενοχλήσεις.
Μη διαταράξεις τη θεία αταραξία
του θνητού όντος που εμμένει.
Εσύ το παραβίασες κι αυτό το ίδιο εύκολα.
Είπες. Πως γράφτηκε για σένα.
Ίσως. Μπορεί. Αλλά εσύ δεν είσαι συ.
Βέβαια σε θαυμάζω που μπορείς και επεμβαίνεις.
Όπως τότε που πέταξες την πίστη του Ηλία στον υπόνομο.
Αλλά εσύ δεν είσαι συ. Δεν ξέρω αν θα δεχόσουν επεμβάσεις πάνω σου.
---------
Νόμιζα πως μ'έπιασε ό,τι χειρότερο απεχθάνομαι. Ζήλια και κτητικότητα. Αλλά δεν ήταν αυτό. Ήθελα απλά να πειστώ πως μπορείς να ξεπεράσεις τα όριά σου.
Έγινα απαίσιος, απαίσιος, πιο απαίσιος απ'ότι ήσουν κάποτε εσύ.
Ήθελα να σε κάνω να ξεκολλήσεις. Ή να με σιχαθείς και να τελειώνει.
Αυτό το σπίτι με πειράζει. Κι ό,τι περιέχει. Πρέπει να σούριξα πολύ- πολύ ξύλο κι άντεξες. Πρέπει να ήμουν αισχρός, αισχρός κι άντεξες. Πρέπει να ήμουνα αδύναμος, αδύναμος και με δέχτηκες. Πρέπει να είχα αποκοπεί κι ακολούθησες. Βρήκα τη δύναμη να δώσω τέλος και μου μίλησες. Πως. Δεν υπάρχει τέλος. Τέλος κι Αρχή τ'αυτό. Τώρα ξέρω πως είσαι ο πιο φανταστικός άνθρωπος. Έχεις τεράστια δύναμη. Τώρα ξέρω ότι ξέρεις. Δε σε φοβάμαι μη κυλήσεις. Αφού μπόρεσες να ταπεινωθείς. Αφού μπόρεσες να κυλιστείς. Αφού χτύπησες κι εσύ στο μαχαίρι.
Δεν με πειράζει πια το σπίτι.
Ούτε το περιβάλλον σου.
Τώρα ξέρω ότι ξέρεις. Κι ό,τι ξέρεις είναι ιδιαίτερο. Είναι δικό σου. Δεν σε φοβάμαι πια. Αυτή τη νύχτα μ'έχεις ξεπεράσει. Δεν έχει σημασία που σ'αγαπάω. Δεν έχει σημασία που σου δόθηκα πρώτος εγώ. Δεν έχει σημασία που δεν μπορώ να πάω μ'άλλη γυναίκα πια. Δεν έχει σημασία τίποτα.
Με βοήθησες πολύ χωρίς να το ξέρεις. Και δεν το'ξερα και'γω. Απελευθέρωσα όλα τα ζωϊκά ένστικτα και ήσουνα δίπλα απλή. Είναι φανταστικό.
Αυτό σίγουρα δεν το'χω ξαναζήσει. Ή αν το έζησα δεν το θυμάμαι.
Κι ήσουνα δίπλα. Τώρα ξέρω ότι ξέρεις. Τώρα ξέρω πως ήταν ζήλεια. Ηταν απαραίτητο να γίνει. Ήθελα να πειστώ.
Χαίρομαι που είσαι έτσι. Χαίρομαι που δεν έπεσα έξω. Ξαναβρίσκω τις δυνάμεις μου. Σ'ευχαριστώ. Νοιώθω σα να έχω συνδέσει τη μοίρα μου μαζί σου.
Εσύ έχεις το Πιττ σου. Νοιώθω σαν κάτι να ξεκουνάει. Σα να αρχίζει κάτι που άρχισε από καιρό. Και δεν το κατάλαβα.
Τώρα ξέρω ότι ξέρεις.
Σου έχω εμπιστοσύνη.
Αυτά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου